Prompt: #685 บอททวิต

บอททวิต

Prompt : #685 พพ (บอททวิต)

Paring : Sehun / Baekhyun

Summary : บอททวิต ดราม่า
Author : Malinworld

ทุกวันนี้อินเทอร์เน็ตคือความจำเป็นอย่างหนึ่งที่โลกขาดไปไม่ได้ อย่าพูดถึงโลกเลย เอาง่าย ๆ เช่นเด็กมัธยมต้น มัธยมปลายหลายคนที่แทบจะลงแดงทันทีเมื่อไม่มีเน็ตใช้ ยกตัวอย่างเช่นบยอนแบคฮยอนก็ได้ ยอมรับแต่โดยดีว่าเขาเป็นเด็กมัธยมปลายหัวหลิมที่เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ในชีวิตล้วนแต่ spend my time ไปกับการเล่นโทรศัพท์

เด็กหนุ่มติดโซเชียล ไม่ว่าจะเป็นเฟสบุ๊ก อินชะตากรรม ไลน์ คาทก คนแคสเกมในยูทูป นี่ยังไม่รวมว็อทแอปและบีทอล์คที่เพิ่งลบไปหยก ๆ เพราะเปลืองพื้นที่ในมือถือ

ตามประสาวัยกำลังห้าวเป้ง ยอมรับอีกก็ได้ว่าเขาอยากมีแฟนเอาไว้คุยกุ๊กกิ๊กก่อนนอน โทรปลุกตอนเช้าแล้วแอ๊บเสียงแบ๊วพอให้อยากตื่นมาต่อสู้กับโลกอันโหดร้ายในเช้าวันจันทร์

ซีรี่ส์ดังบางเรื่องเอาความใสวัยมัธยมไปเล่น แอบรักเพื่อนบ้าง คนสวยภายใต้แว่นหนาเตอะบ้างล่ะ แบคฮยอนคิดว่ามันเป็นเรื่องตอแหลสิ้นดี เพราะหันไปมองข้างตัวปุ๊บก็เจอกับอีอ้วนสายแดก กับอีแห้งขาเมาท์ที่นินทาทุกอย่างแม้แต่การอัพสเตตัสเฟสบุ๊กของเพื่อนร่วมห้องที่ดูทรงว่าจะสวยที่สุด (และแน่นอนนว่าเขาไม่เอากู)

เพื่อนผู้ชายที่ควรหน้าตาดี เดินล้วงกระเป๋ากางเกง ยิ้มเบาให้สาว ๆ ละลายเล่นนั้นมีแต่ในละคร แต่ในชีวิตจริงมีแต่พวกตัวสูงได้เพราะกรรมพันธุ์หุ่นก้างเหมือนพวกขาดสารอาหาร กับไอ้เตี้ยหน้าสิว ตาตี่เหมือนคนพร้อมจะหลับตลอดเวลา ถัดไปอีกหน่อยก็เจอโอตาคุนั่งหมกมุ่นอยู่กับการ์ตูน ไม่ก็คุยเรื่องเกมซึ่งเป็นอีกต้นเหตุหนึ่งที่ทำให้ผู้หญิงไม่เอาพวกเขา

แบคฮยอนเซ็งมาก แต่วันหนึ่งเขาก็ได้ค้นพบกับสิ่งแปลกใหม่ที่ใครหลายคนคงไม่เข้าใจ ซึ่งนั่นก็คือการเล่นเป็นบอทในทวิตเตอร์ มันเริ่มต้นจากคาบพละที่จำเป็นต้องจับคู่เล่นกระบี่กระบองกับเพื่อนผู้หญิง หล่อนชื่อโจฮานะ ชะนีน้อยหอยสังข์ที่อยู่ในช่วงอวดว่าตอนนี้มีแฟนแล้ว แต่คุยไปคุยมาเสือกโป๊ะว่าที่อวดความโรแมนติกทั้งหมดนั้นคือผู้หญิงด้วยกันและสอยดาวมาได้จากอินเทอร์เน็ต

ฮานะเล่าให้ฟังว่าทั้งคู่พบกันทางทวิตเตอร์จากการเล่นบอทศิลปิน ซึ่งแบคฮยอนโคตรงงว่าอะไรคือบอท มันเหมือนการเซ็ทติ้งอะไรบางอย่างแล้วตอบเองด้วยระบบ AI หรือไม่ ซึ่งเด็กสาวก็อธิบายอย่างลวก ๆ ว่าเป็นการโรลเพล์ว่าเราคือดาราคนนั้น ไปคุยกับชาวบ้านซึ่งจะแก้เบื่อ แก้เหงา หรือจะเล่นเพราะความขี้ชิปก็ได้

งงไปอีก... ขี้ชิปคืออะไรของมึงวะกูไม่เข้าใจ

ซึ่งกว่าจะรู้เรื่องก็ปาไปหมดคาบ ฮานะช่างแสนดีแนะนำวิธีต่าง ๆ พร้อมสมัครแอคทวิตให้เสร็จสรรพและถามว่าชอบดาราคนไหน ซึ่งตอนนั้นก็ตอบยากมากเพราะถ้าจะให้ร่ายก็คงมาหมดเกิร์ลกรุ๊ปทั้งวงการเคป็อป ซึ่งฮานะบอกว่า ‘ถ้ามึงสมัครเป็นผู้หญิงมึงจะได้ผัวนะแบคฮยอน’

จุดนั้นถึงกับผงะอ่อนพร้อมส่ายหน้าพรืด เด็กหนุ่มจึงขมวดคิ้วครุ่นคิดว่าจะเล่นเป็นใครดี ซึ่งพระเอกละครแต่ละคนแม่งก็ขี้กาวเกินกว่าที่จะอยากโรลเพล์ ดังนั้นแบคฮยอนจึงอาศัยเวิร์ปทูเดาเข้าออลเคป็อป

ฮานะบอกว่าไม่ต้องกลัวเลย เพราะบอททวิตส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงเล่น ต่อให้คนคุยเป็นศิลปินชายแต่ยังไงเนื้อในแท้ ๆ นางก็เป็นผู้หญิง แถมยังย้ำอีกว่าส่วนมากบอทเมะจะสวย แต่บอทเคะบางคนก็น่ารักน่าหยิก แต่ขึ้นอยู่ว่าแบคฮยอนจะเป็นผู้โชคดีจากซองมาม่าหรือไม่

นี่ต้องมาศึกษาอีกว่าอะไรเมะอะไรเคะ ซึ่งก็ได้คำตอบแบบง่าย ๆ มาว่าถ้าเป็นเมะคือฝ่ายถึงอึ๊บ และเคะเป็นฝ่ายโดนอึ๊บ คราวนี้ล่ะมึงเอ๋ยแบคฮยอนซ่านไปทั้งกระหม่อมดาก

เด็กหนุ่มเลือกคิมจงอินเมนเต้นแห่งวงเอ็กโซมาโรลเพล์เพราะเห็นข่าวเจ็บขาเด่นสุดในเว็บออลเคป็อป เด็กหนุ่มยังคงเด๋อ ๆ ด๋า ๆ กับการเล่นซึ่งฮานะก็บอกให้โปรโมตตัวเองยังไงก็ได้ให้น่าสนใจพร้อมติดแท็ก #บอทใหม่ #rtตามทัก

รอไม่นานก็มีคนมากดรีทวีต จุดนั้นแบคฮยอนรู้สึกเหมือนได้รับความสนใจจึงเมนชั่นทักไปหาทุกคนที่กดรี การเริ่มต้นหาแฟนในอินเทอร์เน็ตจึงเริ่มขึ้นตั้งแต่วันนั้น

ผ่านไปสองอาทิตย์ยอดฟอลโลเวอร์ก็เพิ่มขึ้นเป็นหลักร้อย ซึ่งเก้าสิบเปอร์เซ็นต์มาจากฟอลฟรีหาใดใช่ความฮอตไม่ เด็กหนุ่มกำลังสนุกกับการเต๊าะบอทศิลปินหญิง บางคนก็น่ารักน่าชัง บางคนก็ดีเอ็มมาชวนตรั่บผ่านตัวหนังสือ แต่แบคฮยอนทำไม่เป็นจึงโดนปล่อยเซอร์ และถูกตราหน้าว่าเป็นไอ้คนกระจอกที่เอาไม่เป็นเพียงชั่วข้ามคืน

แบคฮยอนชอบอัพทวิตคำคมเรียกยอดรี เพราะมันทำให้เขาดูหล่อและได้รับความสนใจจากเด็กสาวผู้อ่อนไหว และสุดท้ายก็แห่มาชอบเขาพร้อม ๆ กันจนสับรางแทบไม่ทัน ความอบอุ่นกึ่งไปทางร้อนชื้นของเขาทำให้ได้รู้จักกับบอทไอดอลสาวคนหนึ่ง

เธอคือคิมจุนฮี ไอดอลวงเกิวเดย์ซึ่งเป็นคนเดียวที่คุยด้วยแล้วไม่ขอให้ซื้อสติ๊กเกอร์ไลน์ให้ ไม่วุ่นวายขอคอลดูหน้าตัวจริงเพราะแบคฮยอนก็ไม่พร้อมเพราะช่วงนั้นหน้าเป็นสิว ไม่อยากขี้เหร่ให้เห็นจนต้องชวดสาว เราไม่ได้แลกเบอร์กัน เพราะจุนฮีบอกว่าอยากเว้นไว้ให้ความคิดถึงของเราทำงานบ้าง และเด็กหนุ่มก็เห็นด้วย

แต่ยิ่งคุยไปก็ยิ่งเห็นความน่ารัก ไม่ว่าจะเป็นการเขียนลงบนหนังสือเรียนว่าคิดถึงเขาแค่ไหน รวมถึงการซื้อตุ๊กตาหมีตัวใหญ่แล้วถ่ายรูปมาให้ดู พร้อมบอกว่านี่คือตัวแทนของคิมจงอิน แม้จะรู้สึกฟินไม่สุดเพราะเนื้อแท้แล้วเขาคือบยอนแบคฮยอน แต่การจินตนาการว่าคิมจงอินและคิมจุนฮีเป็นเขาและเด็กผู้หญิงน่ารัก ๆ คนหนึ่งมันก็ทำให้สุขใจไม่น้อย

แบคฮยอนรู้สึกดีกับเธอจนอยากจะรู้จักตัวตนจริง ๆ

( นูน่า ผมมีอะไรให้ดู ) แบคฮยอนพิมพ์ตามที่ริมฝีปากพูด ก่อนจะกดส่งไปพร้อมสติ๊กเกอร์ไลน์สุดคิวท์ เพียงครู่เดียวเจ้าของดิสผมสั้นชุดแดงก็ตอบกลับมา

‘อะไรคะ’

( สัญญาก่อนว่าดูแล้วจะยิ้ม )

‘คิ โอเค นูน่าจะยิ้มกว้าง ๆ เลย’

เป็นเพราะคำพูดน่ารักที่ออกมาจากคนน่ารัก แบคฮยอนจึงหลุดยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เด็กหนุ่มตรงไปคว้าตุ๊กตาหมีสีขาวขนาดใหญ่เกือบถึงอกตัวเอง วางลงบนเตียงก่อนจะหามุมสวย ๆ แล้วถ่ายรูปส่งไปให้คนรักได้ดู

( ตัวแทนของนูน่า (: )

‘...’

( ชอบไหมครับ? )

‘ทำไมทำแบบนี้คะ’

( อ่า... ไม่ชอบเหรอ? )

‘เปล่า’

‘ตอนนี้จงอินทำนูน่าใจเต้นแรงเกินไปแล้ว ทำไงดีคะ’

( ฮั่นแน่ รักผมแล้วล่ะสิ )

‘...’

( นูน่าครับ )

‘คะ’

( เราก็คุยกันมาตั้งนานแล้ว มันจะดีไหมถ้าเกิดว่าเราจะไปกินข้าวดูหนังด้วยกันสักครั้ง )

แบคฮยอนนั่งแดกเข่าตัวเองพร้อมเกร็งตามองจอระหว่างรออีกฝ่ายตอบ ถ้าจุนฮีนูน่าปฏิเสธคงรู้สึกเสียฟอร์มจนไม่เป็นอันแดกข้าวแน่ การบ้านคณิตคืนนี้ก็จะไม่ทำ เทแม่งให้หมด คืออยากเจออะ ถ้าบอกให้ออกไปหาเดี๋ยวนี้ก็จะไปทั้งกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะเลย

( ผมจะเลี้ยงนูน่าเอง )

‘พูดอะไรอย่างนั้น ถ้าเราจะไปกินข้าวดูหนังด้วยกันจริง ๆ นูน่าไม่ปล่อยให้จงอินจ่ายคนเดียวหรอกค่ะ’

( ไม่ตกลง )

‘อะไรเล่า’

( ถึงผมจะเป็นแค่เด็กมอปลาย แต่ผมดูแลนูน่าได้ )

‘จงอินพร้อมที่จะเจอนูน่าแล้วเหรอคะ?’

( ผมพร้อมตั้งแต่รู้ตัวว่าชอบนูน่าแล้ว )

นี่แน่ะ หยอดปิดท้ายไปอีกหนึ่งดอก เด็กหนุ่มคว้าหมอนมานั่งกอดพร้อมรอดูว่าอีกฝ่ายจะตอบมายังไง ซึ่งสติ๊กเกอร์ปิดหน้าเขินก็เป็นสัญญาณดีว่าบยอนแบคฮยอนจะไม่นกแล้ว

‘ถ้าอย่างนั้น... เย็นพรุ่งนี้เราไปกินข้าวด้วยกันดีไหมคะ’

สำ เร็จ แล้ว โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

*

ทันทีที่เสียงออดดังแบคฮยอนก็คว้ากระเป๋าเป้แล้วพุ่งออกจากห้องเรียนไปด้วยความเร็วสูง เพื่อเป้าหมายที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้มากนักซึ่งก็คือห้างสรรพสินค้า หัวใจเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ เด็กหนุ่มวิ่งโฉบเข้าไปในห้องน้ำเพื่อส่องกระจกเช็กความเรียบร้อย

นูน่าเรียนมหาลัยแล้ว ดังนั้นเขาจะไม่ยอมเป็นเด็กกะโปกที่ดูพึ่งพาไม่ได้ในสายตาอีกฝ่ายเด็ดขาด ฉีดสเปรย์ดับกลิ่นปากเรียบร้อยแล้วออกไปยืนรอข้างนอก สองมือเย็นเฉียบกับการนัดเดทครั้งแรกซึ่งลึก ๆ ก็แอบคิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าหากอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงอ้วน หน้าตาไม่สวยแล้วจะเป็นยังไง

เห็นหลายคนในบอทเลิกกันเพราะเจอตัวจริงมาแล้วนักต่อนัก ซึ่งแบคฮยอนก็ได้แต่บอกตัวเองว่าต่อให้อีกฝ่ายไม่สวยก็จะคบ นิสัยของเราสองคนเข้ากันได้ดีเกินกว่าจะเก็บเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกมาเป็นประเด็นหลัก ถ้าอ้วนเดี๋ยวช่วยลดน้ำหนัก แต่ถ้าเป็นสายแดกก็จะนั่งมองด้วยความรักเอง

นี่แน่ะ ช่วงโปรโมชั่นที่แท้จริง

“ผม... ยืน... อยู่... หน้า... ห้องน้ำ... ชั้นหนึ่ง... ใส่ชุดนักเรียน... สะพายกระเป๋าเป้สีน้ำเงิน...” พิมพ์ข้อความเสร็จก็กดส่งในทันที ไม่ต้องให้รอนานเลยด้วยซ้ำ นูน่าที่น่ารักของเขาก็กดอ่าน

แต่ทว่าเธอกลับไม่ตอบกลับมา

( นูน่า? )

เงียบ...

หรือว่าจะยังมาไม่ถึง?

อาจจะใช่ เพราะงั้นยืนรอต่อไป

เด็กหนุ่มกดล็อกหน้าจอแล้วเงยหน้าขึ้น ก่อนจะสบตากับผู้ชายตัวสูงสวมเชิ้ตขาวกางเกงสแลคขายาวดูดีซึ่งมาพร้อมดอกกุหลาบช่อใหญ่ และถือโทรศัพท์ค้างไว้พร้อมแววตาที่มองมาเหมือนกับว่าเรารู้จักกัน

สงสัยมารอแฟน

“ใกล้... ถึง... หรือ... ยัง... ครับ... คนดี”

อีกฝ่ายยังไม่ตอบอยู่ดี และผู้ชายคนนั้นก็ยังยืนนิ่งอยู่ท่าเดิมโดยยังไม่ละสายตาไปไหน อะไรอะ ก็ไม่ได้ยืนขวางทางไหม ทำไมต้องมองแรง

หลายนาทีผ่านไปก็เริ่มร้อนใจ เด็กหนุ่มจึงยอมแหกกฎตัวเองที่ว่าจะไม่โทรหาจนกว่าจะได้เจอนูน่า แต่ตอนนี้เขารอไม่ได้แล้ว ไหน ๆ อีกไม่กี่นาทีก็จะได้เจอกัน ดังนั้นแบคฮยอนขอโทรหน่อยเหอะ

RRRrrrr!!!!

เสียงคอลไลน์ดังขึ้นซึ่งต้นเสียงไม่ได้มาจากมือผู้หญิงสักคนบนโลกที่ควรจะเป็น แบคฮยอนชำเลืองมองไปยังชายหนุ่มที่ยังคงถือช่อดอกไม้และมือถือไว้... และเสียงคอลไลน์

มันมาจากเครื่องนั้น

“...”

“...”

ไม่จริงน่า... บางทีแฟนสาวของพี่เขาอาจจะคอลมาตอนนี้พอดีก็ แหม่... จังหวะมันช่างใช่...

เด็กหนุ่มวางสายแล้วหายใจเข้าลึก ๆ เรียกขวัญเรียกกำลังใจ หรือว่านูน่าจะเขินจนไม่กล้ามาเผชิญหน้ากัน เรื่องนั้นน่ากังวลเอาเรื่องว่ะ

RRRRrrrrr!!!

เสียงคอลไลน์ดังขึ้นคราวนี้มันมาจากเครื่องของเขา แบคฮยอนยิ้มกว้างแล้วจ้องหน้าจออยู่ครู่หนึ่งเพื่อรวบรวมความกล้าและลบความตื่นเต้น ในที่สุดเขาก็จะได้ยินเสียงจุนฮีนูน่าสักที!

“ฮัลโหล น... นูน่า”

( ... )

คนปลายสายเอาแต่เงียบไม่ยอมขานตอบ ถ้าจะบอกว่าพลั้งมือกดคอลออกก็จะแปลก ๆ ไปสักหน่อย ท่ามกลางความเงียบก็มีเสียงเด็กผู้หญิงเดินเม้ากันออกมาจากห้องน้ำหญิงซึ่งอยู่ถัดไปเพียงเล็กน้อย มันก้องเข้ามาในสายคล้ายว่าอีกฝ่าย... จะอยู่ในละแวกนี้

“นูน่าได้ยินผมไหม”

แบคฮยอนเริ่มใจไม่ดี อย่าบอกนะว่าจุนฮีนูน่ามาถึงแล้วและพอเห็นว่าตัวจริงเขาไม่หล่อ ไม่สูง จึงเตลิดเปิดเปิงหนีกลับไปแล้ว ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลย เขาชอบอีกฝ่ายมากเกินกว่าจะทำใจยอมรับเหตุผลแบบนั้นได้

เด็กหนุ่มกวาดสายตามองหาหญิงสาวสักคนที่มีแววว่าน่าจะเป็นเธอ แต่หันซ้ายทีขวาทีก็หันมาเจอผู้ชายหน้าหล่อคนเดิมกับช่อดอกไม้ แต่คราวนี้คนตัวสูงแนบโทรศัพท์ไว้ข้างหู และยังคงมองมายังเขา

( นั่นจงอินเหรอ )

เดี๋ยว

ทำไม

เสียง

เป็น

ผู้ชาย

ล่ะ

วะ

“...”

( ชุดนักเรียน กระเป๋าน้ำเงิน นั่นจงอินใช่ไหม? )

ทั้งคู่สบตากันท่ามกลางความอึดอัดที่อยู่ ๆ ก็ตีเข้าหน้าจนไม่มีใครกล้าพูดใด ๆ กรอกเข้าไปในสายอีก ความกลัวในใจกำลังกระซิบบอกข้างหูว่านี่แหละคือความจริงแม้เขากำลังหลอกตัวเองว่ายังไงให้ตายก็ไม่ใช่

“อย่าบอกนะว่านั่นคือจุนฮีนูน่า”

“ให้ตายเถอะว่ะ” เจ้าของเสียงเป็ด ๆ ทะลุออกมานอกสายและดูเหมือนว่าคนที่เดินผ่านไปจะมองผู้ชายคนนั้นเป็นตาเดียวกัน เมื่อเจ้าตัวถอนหายใจฮึดฮัดและใช้มือข้างที่ถือช่อดอกไม้เกาหัวตัวเองแรง ๆ

“อะไรอะ” แบคฮยอนมองอย่างหวาด ๆ พอก้มลงมองสมาร์ทโฟนในมือตัวเอง หน้าจอคอลไลน์มันก็ดับไปพร้อม ๆ กับตอนที่ผู้ชายคนนั้นกดวาง

เย๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!

“ได้ไงวะ”

“อะไรคือได้ไง พี่ไปเอาโทรศัพท์จุนฮีนูน่ามาใช่ไหม” แบคฮยอนเบิกตากว้าง ยืนห่อไหล่จนตัวเหลือเท่ากำปั้นเมื่ออีกฝ่ายเดินดุ่ม ๆ เข้ามาถึงตัวเขาได้เพียงแค่เดินสี่ก้าวเท่านั้น

“ทำไมนายเป็นผู้ชาย?”

“ผมมากกว่าไหมที่ต้องถาม อะไรวะ อย่าบอกนะว่าที่คุยมาตลอดคือพี่”

“...” ชายหนุ่มยังคงขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ และเขาคิดว่าเด็กมอปลายคนนี้ก็คงรู้สึกไม่ต่างกันที่เห็นว่าเขาเป็นผู้ชาย ทั้ง ๆ ที่เราทั้งคู่ต่างก็ควรเป็นผู้หญิง

“ทำไมไม่บอกแต่แรกว่าเป็นผู้ชาย?”

“แล้วมันแปลกเหรอ ผมก็เล่นบอทจงอินปะวะ พี่นั่นแหละทำไมเล่นเป็นบอทจุนฮี ทุเรศอะ คุยคะขามาตั้งนานแต่ที่แท้เป็นสาวดุ้นเฉย โอ๊ะ!” แบคฮยอนตาโตเพราะถูกสันมือถือของอีกคนเคาะลงกลางกบาลเข้าให้ “อะไรวะ!”

“บ้าเอ๊ย อุตส่าห์ซื้อดอกไม้มากะเซอร์ไพร์สสักหน่อย เสียอารมณ์ชะมัด นอกจากจะไม่สวยแล้วยังเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาซื่อบื้ออีก” คนตัวสูงยังคงทำเหมือนว่าทั้งหมดนี้เป็นความผิดของแบคฮยอนแต่เพียงผู้เดียว

ทั้งคู่สบตากันโดยไม่มีใครรู้สึกดีขึ้นกับสิ่งที่ได้รับรู้ ซึ่งดูเหมือนว่าการคบกันในบอทของเขาทั้งคู่จะจบลงเพียงเท่านี้

“เอาไป”

“อะไร ไม่เอา” เด็กหนุ่มมองช่อกุหลาบที่อีกฝ่ายยื่นให้อย่างไม่เต็มใจ ซึ่งผู้ชายคนนี้คงอยากฝากเอาไปทิ้งมากกว่าจะให้เขาเก็บไว้เป็นที่ระทึกเพราะอยากเซอร์ไพร์สอะไรนั่น

“ทำไม? ฉันเอามาให้คิมจงอิน ฝากไปให้เขาหน่อยมันลำบากมากนักหรือไง?” คนตัวสูงกำลังกวนส้นตีนทั้งทางคำพูดและสีหน้า แบคฮยอนจึงแค่นหัวเราะแล้วดันช่อกุหลาบกลับไป

“อยากให้ก็ไปตึกเอสเอ็มเองดิ” พูดจบก็ย่นจมูกฮึดฮัดใส่และทำท่าจะออกไปจากตรงนั้น แต่ก็ไม่รอดถึงสองก้าวเพราะถูกคนตัวโตกว่าล็อกคอไว้ “โอ๊ย! ไรวะ!”

“ตอนคุยกันในบอทไม่เห็นหยาบคายแบบนี้เลยนี่ อยากเจอจุนฮีมากนักไม่ใช่เหรอ พอเห็นว่าฉันเป็นผู้ชายเลยผิดหวังงั้นสิ?”

“ก็พอกันปะวะ พี่ก็ผิดหวังที่ผมเป็นผู้ชายเหมือนกันอะ ทุเรศเกิ๊น ปลอมเป็นผู้ชายมาหลอกผู้หญิงแบบนี้ คิดว่าทุกคนต้องหลงความหล่อตัวเองหมดว่างั้นเหอะ” แบคฮยอนพยายามดิ้น แต่อีกฝ่ายกลับออกแรงล็อกคอลากเขาออกไปจากตรงนั้น

“ส่วนใหญ่ที่เจอตัวจริงก็หลงทั้งนั้นนะ”

“ไม่ใช่ผมคนนึงอะ ปล่อยสักทีดิ๊แม่ง!” ชายหนุ่มยิ้มมุมปากมองม้าพยศที่กำลังแข็งข้อกับเขา ดื้อมากนักใช่ไหม เดี๋ยวจะทำให้รู้เองว่าเสน่ห์ของผู้ชายอย่างเขามันไม่ได้มีผลแค่กับผู้หญิงเท่านั้น

“ไม่ใช่นายคนนึงงั้นเหรอ” คนตัวสูงยิ้มขำ “งั้นฉันจะเป็นคนทำให้ข้อยกเว้นของนายหายไปจากโลกนี้เอง”

เด็กหนุ่มเบิกตากว้างกับคำพูดน่าขนลุกที่มาจากผู้ชายด้วยกัน ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้ามองอีกคนที่ยืนซ้อนอยู่ข้างหลัง ซึ่งปลายจมูกโด่งนั้นเฉียดแก้มเขาไปโดยไม่รู้ว่าตั้งใจหรือไม่

“ฉันชื่อโอเซฮุน และฉันจะคบกับนายทั้งตัวจริงและในบอทตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”

END

จบดราม่ามากเพราะไม่ได้แดกผู้หญิงทั้งคู่

 ---------------------------------------

#exoficfest

GUESS WHO?

รู้ไหมว่าใครเขียน